Movie review score
Django Unchained (Django ο Τιμωρός)
Περί τίνος πρόκειται;
Βρισκόμαστε στο 1858. Το δουλεμπόριο νέγρων είναι ακόμη μία από τις πιο κερδοφόρες επιχειρηματικές κινήσεις στην Αμερική. Ο Django (προφέρεται Τζάνγκο, το D είναι άφωνο) είναι ένας ταλαιπωρημένος δούλος, ο οποίος αγοράζεται από έναν Γερμανό πρώην οδοντίατρο και νυν κυνηγό κεφαλών με μία προϋπόθεση: Να τον βοηθήσει να βρει και να σκοτώσει τα πρώην αφεντικά του΄με αντάλλαγμα την ελευθερία του. Στην πορεία του ταξιδιού τους, όμως, ο Τζάνγκο αποδεικνύεται δεινός σκοπευτής, με αποτέλεσμα ο Γερμανός να τον κάνει συνέταιρο. Σιγά σιγά δημιουργούν έναν ιδιαίτερο δεσμό, που τους οδηγεί στο κτήμα ενός πλούσιου γαιοκτήμονα, με σκοπό να σώσουν τη γυναίκα του Τζάνγκο που εργάζεται ως συνοδός.
Ποια είναι η δική μου κριτική;
Όπως μου είχε πει ένας φίλος πριν την δω, "Ο Μεγάλος Ταραντίνο Επιστρέφει". Έξυπνο, γρήγορο και με συνεχή δράση, το Τζάνγκο απευθύνεται στους απανταχού φίλους των Γουέστερν και μη. Το πιο εντυπωσιακό από όλα είναι οι ερμηνείες των δεύτερων ρόλων της ταινίας. Δε λέω ότι ο Foxx δεν έλεγε πολλά ως Τζάνγκο, αλλά δε βοηθούσε πολύ ο ρόλος, ώστε να ξεχωρίσει. Από την άλλη, o Christoph Waltz που ενσαρκώνει το Γερμανό δόκτωρα Σουλτζ έχει το ρόλο της καριέρας του. Οι εκφράσεις του προσώπου του, ο τρόπος με τον οποίο αποδίδει τα λόγια του και το ότι είναι ίδιας εθνικότητας με το ρόλο του, τοποθετούν το Χρυσό Αγαλματίδιο στο τσεπάκι του (Δεν έχω δει ακόμη το Silver Linings Playbook, όπου έχω ακούσει πως ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο δίνει ρέστα). Ο Ντι Κάπριο, είναι πολύ πειστικός ως αμείλικτος ζάπλουτος και ολίγον τι σαδιστής γαιοκτήμονας, αλλά την παράσταση κλέβει ο Σάμιουελ Τζάκσον, στον πιο απεχθή ρόλο που τον έχω δει να παίζει. Γιατί σε μια ταινία που η κύρια υπόνοιά της είναι η ισότητα των ανθρώπων, ένας μαύρος δούλος που μισεί τους μαύρους περνάει άμεσα στη λίστα εκείνων που θέλεις να έχουν έναν αργό και βασανιστικό θάνατο. Τώρα για τον Ταραντίνο δε θα πω πολλά. Ακαδημία τον έκλεψες. Πού είναι η υποψηφιότητα για καλύτερη σκηνοθεσία, οέο;
Κανένα τελικό σχόλιο;
Μία ταινία που θα την σκέφτομαι αρκετό καιρό. Και όταν μία ταινία σου αφήνει τέτοιες εντυπώσεις, τότε αυτό σημαίνει πολλά. Christoph Waltz για δεύτερου ανδρικού HANDS OFF!
Περί τίνος πρόκειται;
Βρισκόμαστε στο 1858. Το δουλεμπόριο νέγρων είναι ακόμη μία από τις πιο κερδοφόρες επιχειρηματικές κινήσεις στην Αμερική. Ο Django (προφέρεται Τζάνγκο, το D είναι άφωνο) είναι ένας ταλαιπωρημένος δούλος, ο οποίος αγοράζεται από έναν Γερμανό πρώην οδοντίατρο και νυν κυνηγό κεφαλών με μία προϋπόθεση: Να τον βοηθήσει να βρει και να σκοτώσει τα πρώην αφεντικά του΄με αντάλλαγμα την ελευθερία του. Στην πορεία του ταξιδιού τους, όμως, ο Τζάνγκο αποδεικνύεται δεινός σκοπευτής, με αποτέλεσμα ο Γερμανός να τον κάνει συνέταιρο. Σιγά σιγά δημιουργούν έναν ιδιαίτερο δεσμό, που τους οδηγεί στο κτήμα ενός πλούσιου γαιοκτήμονα, με σκοπό να σώσουν τη γυναίκα του Τζάνγκο που εργάζεται ως συνοδός.
Ποια είναι η δική μου κριτική;
Όπως μου είχε πει ένας φίλος πριν την δω, "Ο Μεγάλος Ταραντίνο Επιστρέφει". Έξυπνο, γρήγορο και με συνεχή δράση, το Τζάνγκο απευθύνεται στους απανταχού φίλους των Γουέστερν και μη. Το πιο εντυπωσιακό από όλα είναι οι ερμηνείες των δεύτερων ρόλων της ταινίας. Δε λέω ότι ο Foxx δεν έλεγε πολλά ως Τζάνγκο, αλλά δε βοηθούσε πολύ ο ρόλος, ώστε να ξεχωρίσει. Από την άλλη, o Christoph Waltz που ενσαρκώνει το Γερμανό δόκτωρα Σουλτζ έχει το ρόλο της καριέρας του. Οι εκφράσεις του προσώπου του, ο τρόπος με τον οποίο αποδίδει τα λόγια του και το ότι είναι ίδιας εθνικότητας με το ρόλο του, τοποθετούν το Χρυσό Αγαλματίδιο στο τσεπάκι του (Δεν έχω δει ακόμη το Silver Linings Playbook, όπου έχω ακούσει πως ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο δίνει ρέστα). Ο Ντι Κάπριο, είναι πολύ πειστικός ως αμείλικτος ζάπλουτος και ολίγον τι σαδιστής γαιοκτήμονας, αλλά την παράσταση κλέβει ο Σάμιουελ Τζάκσον, στον πιο απεχθή ρόλο που τον έχω δει να παίζει. Γιατί σε μια ταινία που η κύρια υπόνοιά της είναι η ισότητα των ανθρώπων, ένας μαύρος δούλος που μισεί τους μαύρους περνάει άμεσα στη λίστα εκείνων που θέλεις να έχουν έναν αργό και βασανιστικό θάνατο. Τώρα για τον Ταραντίνο δε θα πω πολλά. Ακαδημία τον έκλεψες. Πού είναι η υποψηφιότητα για καλύτερη σκηνοθεσία, οέο;
Κανένα τελικό σχόλιο;
Μία ταινία που θα την σκέφτομαι αρκετό καιρό. Και όταν μία ταινία σου αφήνει τέτοιες εντυπώσεις, τότε αυτό σημαίνει πολλά. Christoph Waltz για δεύτερου ανδρικού HANDS OFF!